“Sinds 1995 werk ik bij FAAY!” Goh, als ik het hardop uitspreek, klinkt het alsof ik oud ben, maar ik voel me nog jong van geest hoor. “Hoe was die tijd toen?” vraagt m’n zoon die aan het begin staat van een hopelijk glansrijke carrière in de bouw en nu tijdens zijn stage de eerste praktijkervaringen opdoet. Hoe zal ik het zeggen? “De bouw is een mooie, conservatieve, enerverende, uitdagende en nooit saaie sector.”
De blauwe bouwsector
Liep ik in de jaren negentig over een vakbeurs of op een bouwlocatie, dan voelde ik me al snel vrij ongemakkelijk. Ja, dat stereotype plaatje klopte als een bus. De macho’s op de bouwplaats die je al fluitend van top tot teen bekeken. Of de blauwe en grijze pakken met bijpassende stropdassen op de beursvloer, met die blik; “He meissie, dit is ‘onze’ wereld!”
Mondjesmaat waren ze er destijds, de vrouwen in de bouw. En als ze al werkzaam waren in de bouwsector, dan was dit op kantoor om de administratie of marketing te verzorgen. Destijds stond marketing in de bouw echt nog in de kinderschoenen. In communicatie ging het over de techniek en het product. Klantbeleving, waar het nu grotendeels om draait, werd destijds amper over gerept. Zou me niets verbazen als vooral het vrouwelijk empathisch vermogen hieraan een aanzienlijke bijdrage geleverd heeft. Wat denk jij?
In die jaren bouwden we overigens in overvloed met z’n allen. Het ene na het andere kantoor werd uit de grond gestampt. Met enkele jaren later als resultaat trouwens weer een behoorlijk overschot…
In 2005 heb ik samen met mijn broer het bedrijf van onze ouders overgenomen. Het lijkt zo makkelijk he, de tweede generatie, maar ik ervaar dit dus anders. Uiteraard spreek ik alleen voor mezelf, maar we worden nog altijd vergeleken met de voorgaande generatie. Zij opereerden in een hele andere marktomgeving, zowel op economisch, maatschappelijk, sociaal als digitaal gebied. Dus dat ‘makkelijke’, ik vind het niet vergelijkbaar.
Van ‘grijze wollen sok’ naar ‘circulair bouwen’
Duurzaamheid, die term vliegt je te pas en onpas, terecht en onterecht om de oren. Maar wist je dat ons product, de Faay wand, in de jaren negentig al duurzaam was? In de correcte betekenis van het woord zoals dat nu nog steeds geldt. Het innovatieve idee van mijn pa blijkt dus ook qua levensduur zeer duurzaam!
Destijds gaven we hier in communicatieve zin vooral op het technische vlak de aandacht aan. De mindset rondom duurzaamheid zat toen echter nog volop in de grijze-wollen-sokken-sfeer. Op een gegeven moment hebben we de voortreffelijke unieke verkooppunten op dit vlak daarom maar even geparkeerd. Hoe anders is dat nu! Is je product niet circulair? Behaalt het een slechte score in de MPG-berekening? Dat is vandaag de dag echt not done!
In de afgelopen jaren is de mindset rondom duurzaamheid positief veranderd, mede dankzij de steeds grotere en duidelijke urgentie om ons gedrag te veranderen. Probleem is alleen dat we helaas ook net zo snel weer terugvallen in oud gedrag zodra de omstandigheden het toelaten. Staat me nog glashelder bij van de financiële en daaropvolgende bouwcrisis. Ik zag positieve veranderingen ontstaan, die helaas na afloop van de crisis weer bijna volledig verdwenen. Het oude gedrag bleek toch vertrouwder. Gelukkig niet in alles en ook niet bij iedereen, maar toch…
Schouder aan schouder
En dan nu… Ongekende tijden breken aan! Mijn jubileum ‘vier’ ik midden in de Coronacrisis. Niemand heeft dit eerder meegemaakt, dus niemand kan dan ook voorspellen hoe dit uit gaat pakken voor de economie en de bouwsector. Er zit niets anders op, dan alle hens aan dek in onze bedrijfsvoering, net als dit voor alle werkgevers geldt.
Toch brengt ook deze crisis weer mooie dingen naar boven. De intensieve samenwerking met mijn broer bijvoorbeeld. We moeten samen allerlei cruciale beslissingen nemen om het bedrijf veilig door deze tijd heen te loodsen. Maar ook de saamhorigheid tussen alle collega’s. Samen schouder aan schouder … Ik ben echt trots op het hele team!
Ik grijp ook meteen de kans om zeker ook mijn thuisfront onwijs te bedanken. Ik krijg de ruimte om mijn ding te doen. Op de gekste uren ben ik onderweg. Leer ze vanuit een file hoe ze lasagne kunnen maken, met een stukje zelfstandigheid als bijvangst. Ja, ook ik heb me weleens schuldig gevoeld, net als andere werkende moeders dit vast wel herkennen. Het heeft me gelukkig nooit weerhouden om me vol in te zetten voor alles dat nodig is.
Want het is een voorrecht om te mogen werken in de mooie, conservatieve, enerverende, uitdagende en nooit saaie bouwsector. Hartelijk dank aan al mijn relaties voor de afgelopen 25 jaar. Laten we samen de schouders eronder blijven zetten, zodat we ook in de komende 25 jaar mooie projecten kunnen blijven realiseren met elkaar. Ik zou het niet willen missen!
Monique de Vos
Commercieel directeur
