Tijdens deze coronacrisis is het weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat we in Nederland onszelf bewust of onbewust afhankelijk hebben gemaakt van andere (lage lonen) landen.
Veel productie verdween de afgelopen decennia naar Polen, Roemenië, Turkije, China etc. Met als reden zo ‘aantrekkelijk mogelijk geprijsde’ producten in Nederland in de markt zetten. Dat we daarvoor de kennis gratis en voor niks aan die landen cadeau gedaan hebben, zagen we voor het gemak door de vingers. We lieten het gewoon gebeuren, want het moest goedkoper, goedkoper, goedkoper.
Eens te meer blijkt goedkoop nu duurkoop te zijn…
Te grote afhankelijkheid van producten en mensen uit het buitenland
We hebben op deze manier een veel te afhankelijke positie voor onszelf gecreëerd. Denk alleen al aan ontbrekende medische hulpmiddelen tijdens de Corona-uitbraak. We hadden ze niet beschikbaar en snel produceren ging ook niet. We waren overgeleverd aan beschikbaarheid uit andere landen. Geen fijne positie in een crisissituatie, zeker niet als onze gezondheid acuut op het spel staat.
Bovendien kampen we met een gruwelijk tekort aan technische mensen die in staat zijn een machine in elkaar te sleutelen en ervaren bouwvakkers op de bouwplaats. Want wij vinden het in Nederland helaas niet meer hip genoeg om te zeggen dat je in een fabriek of op de bouw werkt.
En zoals dit artikel in de Cobouw over buitenlandse bouwvakkers in Nederland en onze afhankelijk daarvan ook op dit vlak pijnlijk duidelijk maakt, het kan en het moet anders.
Is het dan allemaal kommer en kwel?
Nee, gelukkig niet. Ondernemend als we als Nederlanders zijn, ontspruiten tijdens deze crisis binnen de kortste keren innovatieve oplossingen. Zoals een beddenfabrikant die ineens mondkapjes produceert en een bierbrouwerij die desinfecterende middelen maakt. Maar laten we eerlijk zijn, we lopen op dit soort cruciale momenten dus wel achter de feiten aan. En dat past niet bij Nederland toch?
De oplossing voor de maakindustrie in Nederland heet ‘geautomatiseerde prefab’
Diezelfde ondernemende mindset van Nederlanders gaat ons aan de oplossing helpen. Zodra we in de bouwsector veel meer focussen op prefabricage, dan vergroten we onze onafhankelijkheid. Door in de fabriek de bouwelementen ‘montage-klaar’ te produceren, is de verwerking op de bouw slechts nog een peulenschil.
Krijgen we het daarnaast voor elkaar – en de mogelijkheden zijn al lang bedacht – het hele maakproces van begin tot eind zoveel mogelijk te digitaliseren en automatiseren – dan hebben we de oplossing te pakken. Prefab-onderdelen en het maakproces vergaand automatiseren, zorgen ervoor dat we de kennis in eigen hand (land) hebben en houden. Daardoor kunnen we namelijk beter en slimmer concurreren met ‘goedkoper uit het buitenland’ en zijn er aanmerkelijk minder mensen met kennis van machines en handjes op de bouw nodig. Bovendien kunnen we als kennisland de maakindustrie op deze manier weer koploper maken. Een industrie met een niet te onderschatten waarde voor onze hele maatschappij.
Ik ga graag met je in gesprek over de mogelijkheden in de maakindustrie en de bouw. Wij zijn in ieder geval iedere dag bezig het op dit vlak slimmer te doen. En dat maakt ons samen met andere in de keten een stuk minder afhankelijk van producten en mensen uit het buitenland. Geen verkeerd uitgangspunt voor als de volgende crisis zich aandient. Doe je mee?
Monique de Vos
Commercieel directeur
