Na de horeca en het onderwijs nu ook personeelstekort in de bouw?

De media raken er momenteel niet over uitgepraat … In het onderwijs moeten ze gedwongen – en tegen de regels in – naar een vierdaagse schoolweek …

Restaurants en cafés sluiten noodgedwongen (tijdelijk) hun deuren … Personeelstekorten worden in steeds meer branches dusdanig nijpend, dat er niets anders op zit dan de deuren te sluiten …

Yes, het knettert weer in de bouw! We roepen allemaal dat we het zo druk hebben. De levertijden lopen op en we hebben een steeds groter tekort aan handjes in de bouw.

Volgen we in de bouw binnenkort deze trieste voorbeelden, of gaan we het eindelijk samen anders doen?

Werken we wel slim? Ik denk het niet. Natuurlijk willen we niet dom overkomen en zeggen we massaal: Ja, wíj werken slim!. Maar als je het mij vraagt, denken we in de bouw nog steeds veel te traditioneel. We kiezen de gebaande paden, zeker nu we het weer druk hebben met de sores van iedere dag.

Prefab bouwen heeft en is de toekomst, maar dan wel nu!

Het gevolg van de nijpende personeelstekorten in de horeca wordt steeds beter zichtbaar. Ja, sla de krantenkoppen er maar op na: horecazaken zitten met de handen in het haar en gaan gedwongen meerdere dagen dicht. Of sluiten zelfs definitief hun deuren, bij gebrek aan uitzicht op gekwalificeerd personeel.

Maar wat je tegelijkertijd ook ziet gebeuren, is dat er allerlei initiatieven om slimmer te werken oprukken in het straatbeeld. Zelfbedieningsconcepten schieten als paddenstoelen uit de grond, waarbij minder gekwalificeerd personeel voldoet. Er worden apps ontwikkeld zodat een ober geen bestelling meer op hoeft te nemen, maar alleen nog maar hoeft te serveren.

Hoe moet het niet in de bouw?

Laat ik het maar gewoon eens zeggen zoals het ook echt is. De meesten in de bouw kijken alleen naar vandaag. ‘Welke mensen heb ik? En wat kost het?’ ‘Wat levert het mij op?’ (In plaats van: ‘wat levert het mijn klant op?’). Alleen kijken naar het eigen specifieke deeltje van een project. Niet anders kunnen of willen denken. Zo is er nu vaak één regisseur op de bouw, de aannemer. Deze roept wat expertise in, kijkt naar de prijs, denkt dat het nog steeds is zoals 10 jaar geleden, vraagt nog eens bij 3 of 4 anderen aan … Zo rekenen diverse partijen voor niks. Dit kost allemaal tijd en geld die ook weer ergens terugverdiend moeten worden. Zonde!

Moet het eerst zo ver komen als in de horeca of het onderwijs? Want dan zijn we wel te laat met z’n allen! Dan blijven we continu dweilen met de kraan open en zijn niet bezig met bouwen voor en aan de toekomst van de bouw.

Hoe moet het dan wel in de bouw?

Stel, je prefabriceert alles … Tekeningen worden eenvoudig digitaal ingelezen en omgebouwd naar een bestand dat een automatiseringslijn kan aansturen. In ons geval worden wanden volledig kant-en-klaar gefabriceerd, schuin gezaagd, en in de juiste maatvoering en met de gewenste overige toepassingen aangeleverd op de bouw. Ze moeten alleen nog op de juiste plek worden gezet. Dan heb je een ander type mensen nodig op de bouw, dan de mensen waar je nu al niet meer aan kunt komen.

Richt daarom met vaste partners je blik op de toekomst. Zorg dat je transparant bent naar elkaar toe. Geef duidelijk aan wat je wel of niet wilt of kunt doen. Wees vanaf het begin samen bezig met het eindresultaat in het hoofd. Ieder met zijn of haar eigen expertise. Ja, dan heb je wellicht wat minder klanten, maar door intenser samen te werken, kun je samen ook veel meer doen. En dus ook werken aan slimmere manieren te bouwen. Zodat er daadwerkelijk minder handjes nodig zijn op de bouw.

Stilstand in de bouw is achteruitgang

Ik heb het idee dat ik al jaren hetzelfde loop te verkondigen. Want wat verandert er nou echt? Ik werk bijna 25 jaar in de bouw. Ik zie iets minder blauwe pakken, iets minder stropdassen, maar de prijs is nog altijd leidend! ‘Wat eindklant als product? Lekker belangrijk!’ Alleen naar het eigen dingetje kijken en daarna lost de volgende in de keten het maar op. Wie voelt nu echt eigenaarschap? Wie toont een overall-visie op klantgericht denken en bouwen?

Oproep

Ja, een gestrekt been deze keer. Weet je, soms is het zelfs voor mij lastig om moed te houden. Maar dat lukt me keer op keer omdat ik echt overtuigd ben van waar het heen moet gaan. Ik wil dus ook echt geen krokodillentranen zien als het straks te laat is. Ik scheer met dit betoog heel veel mensen onterecht over dezelfde kam. Voel je je helemaal niet aangesproken, chapeau! Sta je open voor anders en slimmer bouwen en doe je dat al in de dagelijkse praktijk? Ga zeker zo door!

Sterker nog, ik ontmoet je graag! Wie weet wat voor moois we samen nu eens echt kunnen gaan bereiken. Nog vóórdat de koppen ‘Bouwprojecten stilgezet’ en ‘Steeds meer bouwbedrijven sluiten noodgedwongen hun deuren’ de voorpagina’s van de kranten gaan beheersen.